4- آیا دوستی پسر و دختری که بدون گناه است اشکال دارد؟ (76 مورد)
پاسخ: به دلیل اهمیت این موضوع و تعدد سوالات پرسیده شده در این زمینه این مطلب با تفصیل بیشتری ارایه می گردد. بدین منظور در ابتدا مفهوم دوستی بیان شده و شرایطی را که باید یک فرد برای دوستی داشته باشد عنوان می گردد. سپس رابطه دختر و پسر مورد بررسی قرار گرفته و معایب و ضررهای این نوع رابطه برای طرفین بیان می گردد:
هر انسانی میل به محبت کردن و دوست داشتن را در وجود خویش احساس میکند. دستورات الهی و روایتهای ائمه معصومین علیهمالسلام نیز این اصل را پذیرفته و به جهت دهی صحیح این گرایش پرداختهاند. در این آموزهها به حقوق دوستان بر یکدیگر، شرایط دوست خوب، وظایف متقابل دوستان و پرهیز از دوستان بد اشاره شده است.بنابراین میل به دوستی، نعمتی است الهی که باید هدایت شود و در مسیر صحیح قرار گیرد تا انسان را به کمال و تعالی نزدیک سازد. در متون و روایتهای دینی به زمینههای درست و نادرست به کارگیری این غریزه اشاره و بر انتخاب دوستان شایسته تأکید بسیاری شده است؛ چرا که دوست میتواند آدمی را به قله کمال و سعادت و یا به جهل و گمراهی رهنمون سازد.در برخی آیات الهی حالت حسرت و پشیمانی آدمی در روز قیامت بر اثر پیروی از دوستان ناباب به خوبی نشان داده شده است، آنجا که میفرماید: یَاوَیْلَتَی لَیْتَنِی لَمْ أَتَّخِذْ فُلاَنًا خَلِیلاً؛ ای وای کاش فلانی را دوست (خود) نگرفته بودم. (فرقان: 28)
در آموزههای دینی، شاخصههایی برای انتخاب دوست آمده است که از مهمترین آنها موارد زیر است:
-دیدارش، آدمی را به یاد خدا بیندازد.
-اهل ذکر و مقید به تکالیف دینی باشد.
- آنچه بر خود میپسندد، بر شما نیز بپسندد و آنچه را برای خود کراهت میدارد، بر شما نیز چنین بدارد.
- مخالف ارزشها و هنجارهای دینی نباشد و دینتان را به تمسخر نگیرد.
در حقیقت، دوست باید آدمی را در پیمودن نردبان قرب و کمال الهی یاری دهد، بنابراین باید نهایت دقت را در دوستیابی به عمل آورد و تنها به صرف ملاکهای ظاهری نمیتوان کسی را رفیق راه دانست و به او اعتماد کرد، بلکه باید همراهی امین و درستکار برگزید و قلب و دل و جانمان را که گرانبهاترین گوهر وجودمان است، به آنها سپرد.
دوستی دختر و پسر:
به عقیده بسیاری از جامعه شناسان و روانشناسان منظور از دوستی دختر و پسر، (حداقل در جامعه کنونی کشور ما) آن رابطهای است که صمیمانه و گرم و عمدتا پنهانی باشد که از طریق دیدارهای مخفیانه، رد و بدل کردن نامه، ارتباط تلفنی و ... ایجاد میشود. بیشک این نوع دوستیها از نظر عقل، دین، عرف، تجربه و... نادرست است، چرا که از نظر دین همه دوستان در قیامت دشمن یکدیگر میشوند، مگر آن دوستیهایی که اساس آنها بر تقوا باشد. از آنجا که اسلام میخواهد با حفظ حریمها، سلامت فردی و اجتماعی را برای پیروان خود تضمین کند و از طرفی دوستی دختر و پسر فاقد شرایطی است که از نظر دین اسلام مجاز دانسته شده است بنابراین وجود این نوع روابط به خیرو صلاح فرد نیست.
پیآمدهای اجتماعی روابط ناسالم:
نخستین ثمره روابط ناسالم بین دختر و پسر و شکسته شدن قبح چنین روابطی، ایجاد روحیه بیاعتمادی نسبت به همسر آینده است و این ذهنیت آزار دهنده در او شکل میگیرد که آیا او پیش از این، چنین رابطهای را تجربه کرده است یا خیر؟ این بیاعتمادی و شک هیچگاه او را رها نکرده و سرانجام، بنیان مستحکم خانواده وی را به مخاطره میاندازد. بنابر آخرین تحقیقات، افرادی که پیش از ازدواج چنین روابطی با هم داشتهاند، پس از ازدواج نیز در حل مشکلات خود عاجزند؛ چرا که نسبت به یکدیگر بسیار بدبین هستند. افزون بر این، دوستیهای ناسالم موجب میشود دختر و پسر به صورت ابزاری درآیند که هر روز تغییراتی در آرایش، پوشش و حرکات و رفتارشان بدهند که این، چیزی جز سرگرم شدن به کارهای بیارزش و دوری از هدف اصلی، یعنی شناخت خود و شکوفایی خلاقیتها و بازماندن از قله کمال نیست. در نهایت یکی از مهم ترین پیامدهای نامطلوب این نوع روابط غرق شدن در عشقهای کاذب و دوستیهای ناشایست است، که فرجامی جز دوری از معنویت، بیزاری از فرهنگ خودی و گرایش به فرهنگ بیگانه ندارد.