4- آیا دوستی پسر و دختری که بدون گناه است اشکال دارد؟ (76 مورد)

پاسخ: به دلیل اهمیت این موضوع و تعدد سوالات پرسیده شده در این زمینه این مطلب با تفصیل بیشتری ارایه می گردد. بدین منظور در ابتدا مفهوم دوستی بیان شده و شرایطی را که باید یک فرد برای دوستی داشته باشد عنوان می گردد. سپس رابطه دختر و پسر مورد بررسی قرار گرفته و معایب و ضررهای این نوع رابطه برای طرفین بیان می گردد:

هر انسانی میل به محبت کردن و دوست داشتن را در وجود خویش احساس می‏کند. دستورات الهی و روایت‏های ائمه معصومین علیهم‏السلام نیز این اصل را پذیرفته و به جهت دهی صحیح این گرایش پرداخته‏اند. در این آموزه‏ها به حقوق دوستان بر یکدیگر، شرایط دوست خوب، وظایف متقابل دوستان و پرهیز از دوستان بد اشاره شده است.بنابراین میل به دوستی، نعمتی است الهی که باید هدایت شود و در مسیر صحیح قرار گیرد تا انسان را به کمال و تعالی نزدیک سازد. در متون و روایت‏های دینی به زمینه‏های درست و نادرست به کارگیری این غریزه اشاره و بر انتخاب دوستان شایسته تأکید بسیاری شده است؛ چرا که دوست می‏تواند آدمی را به قله کمال و سعادت و یا به جهل و گمراهی رهنمون سازد.در برخی آیات الهی حالت حسرت و پشیمانی آدمی در روز قیامت بر اثر پیروی از دوستان ناباب به خوبی نشان داده شده است، آنجا که می‏فرماید: یَاوَیْلَتَی لَیْتَنِی لَمْ أَتَّخِذْ فُلاَنًا خَلِیلاً؛ ای وای کاش فلانی را دوست (خود) نگرفته بودم. (فرقان: 28)
در آموزه‏های دینی، شاخصه‏هایی برای انتخاب دوست آمده است که از مهم‏ترین آنها موارد زیر است:

-دیدارش، آدمی را به یاد خدا بیندازد.

-اهل ذکر و مقید به تکالیف دینی باشد.

- آنچه بر خود می‏پسندد، بر شما نیز بپسندد و آنچه را برای خود کراهت می‏دارد، بر شما نیز چنین بدارد.

- مخالف ارزش‏ها و هنجارهای دینی نباشد و دینتان را به تمسخر نگیرد.

در حقیقت، دوست باید آدمی را در پیمودن نردبان قرب و کمال الهی یاری دهد، بنابراین باید نهایت دقت را در دوست‏یابی به عمل آورد و تنها به صرف ملاک‏های ظاهری نمی‏توان کسی را رفیق راه دانست و به او اعتماد کرد، بلکه باید همراهی امین و درستکار برگزید و قلب و دل و جانمان را که گران‏بهاترین گوهر وجودمان است، به آنها سپرد.

دوستی دختر و پسر:

به عقیده بسیاری از جامعه شناسان و روانشناسان منظور از دوستی دختر و پسر، (حداقل در جامعه کنونی کشور ما) آن رابطه‏ای است که صمیمانه و گرم و عمدتا پنهانی باشد که از طریق دیدارهای مخفیانه، رد و بدل کردن نامه، ارتباط تلفنی و ... ایجاد می‏شود. بی‏شک این نوع دوستی‏ها از نظر عقل، دین، عرف، تجربه و... نادرست است، چرا که از نظر دین همه دوستان در قیامت دشمن یکدیگر می‏شوند، مگر آن دوستی‏هایی که اساس آنها بر تقوا باشد. از آنجا که اسلام می‏خواهد با حفظ حریم‏ها، سلامت فردی و اجتماعی را برای پیروان خود تضمین کند و از طرفی دوستی دختر و پسر فاقد شرایطی است که از نظر دین اسلام مجاز دانسته شده است بنابراین وجود این نوع روابط به خیرو صلاح  فرد نیست. 

پی‏آمدهای اجتماعی روابط ناسالم: 

نخستین ثمره روابط ناسالم بین دختر و پسر و شکسته شدن قبح چنین روابطی، ایجاد روحیه بی‏اعتمادی نسبت به همسر آینده است و این ذهنیت آزار دهنده در او شکل می‏گیرد که آیا او پیش از این، چنین رابطه‏ای را تجربه کرده است یا خیر؟ این بی‏اعتمادی و شک هیچ‏گاه او را رها نکرده و سرانجام، بنیان مستحکم خانواده وی را به مخاطره می‏اندازد. بنابر آخرین تحقیقات، افرادی که پیش از ازدواج چنین روابطی با هم داشته‏اند، پس از ازدواج نیز در حل مشکلات خود عاجزند؛ چرا که نسبت به یکدیگر بسیار بدبین هستند. افزون بر این، دوستی‏های ناسالم موجب می‏شود دختر و پسر به صورت ابزاری درآیند که هر روز تغییراتی در آرایش، پوشش و حرکات و رفتارشان بدهند که این، چیزی جز سرگرم شدن به کارهای بی‏ارزش و دوری از هدف اصلی، یعنی شناخت خود و شکوفایی خلاقیت‏ها و بازماندن از قله کمال نیست. در نهایت یکی از مهم ترین پیامدهای نامطلوب این نوع روابط غرق شدن در عشق‏های کاذب و دوستی‏های ناشایست است، که فرجامی جز دوری از معنویت، بیزاری از فرهنگ خودی و گرایش به فرهنگ بیگانه ندارد.